|
نوشته شده توسط:
جوون ایرانی
سر زمین نور
|
شنبه 85 اسفند 26 9:5 عصر
|
|
شاید تاکنون در رسانه ها و مجامع عمومی ، اصطلاح راهیان نور به گوشتان خورده باشد. این تعبیر چند سالی است رواج یافته و کاروان هایی را که قصد بازدید از مناطق جنگی را دارند ، به این نام می خوانند. سابقه راهیان نور به همان سالهای ابتدایی جنگ بازمی گردد. پس از آزادسازی اولین سرزمین های اشغالی در شمال خوزستان ، از سال 1361 ، عده ای به بازدید از جبهه های جنگ شتافتند. بیشتر این مسافران ، خانواده های شهدا به شمار می رفتند. آنها دوست داشتند با حضور در این مناطق ، یاد و خاطره شهیدشان را گرامی دارند. سیاستمردان و مدیران ارشد نظام و نمایندگان مجلس نیز از دیگر مسافران راهیان نور در سالهای دفاع مقدس بودند. آنها در قالب کاروان های کوچک ، از جبهه ها بازدید کرده و از نزدیک با رزمندگان دیدار می کردند. نویسندگان ، هنرمندان و بازاریانی که در پشت جبهه همواره یار و یاور رزمندگان بودند نیز در سالهای دفاع مقدس به جبهه ها سفر می کردند و مدت کوتاهی را در سنگرها و سوله ها ، در کنار رزمندگان می گذراندند. این سفرها هیچ گاه در زمان جنگ دامنه گسترده ای نیافت. چرا که مراقبت از جان بازدیدکنندگان در بیشتر جبهه های جنگ ، کاری دشوار و شاید محال بود. تنها رزمندگان و فرماندهان دوران جنگ بودند که هرازگاهی با سماجت ، محدودیت های تردد در این مناطق را نادیده گرفته و به بازدید جبهه های جنگ می رفتند. پس از مدت اندکی ، سازمان های فرهنگی سپاه پاسداران ، ارتش و نیروهای مسلح نیز وارد میدان شدند و با روی باز به رونق یافتن سفرهای راهیان نور کمک بسیار کردند. اینک هر ساله بیش از یک میلیون مسافر در قالب کاروان های راهیان نور به استان خوزستان سفر می کنند. طراحان و مسوولان این کاروان ها طوری برنامه ریزی می کنند تا بازدیدکنندگان بتوانند از سفر 4 - 5 روزه شان نهایت بهره را ببرند. جبهه های جنگ در استان خوزستان از 3 بخش عمده تشکیل شده است که در زمان جنگ به نام محورهای دزفول شوش (در شمال خوزستان) ، اهواز سوسنگرد (در میانه های خوزستان ) و خرمشهر آبادان (در جنوب خوزستان) معروف بودند. در فرهنگ ایرانی اسلامی ما ، همواره نسلهای گذشته نشانه هایی را که برایشان ارزش معنوی داشته است ، حفظ کرده اند. در عالم رمز و رازی هست که ماندگاری این اماکن را تضمین می کند. حرم سیدالشهدا (ع) بارها تخریب شد ؛ اما اکنون در قرن بیست و یکم بزرگترین تجمع انسانی پس از حج ، روز عاشورا در کربلاست. سرزمین های دفاع مظلومانه ما در مقابل ارتش بعثی عراق نیز از این قاعده مستثنا نیستند. سرزمین هایی چون شلمچه ، فکه ، طلاییه و دهلاویه که جای پای بندگان خوب خداست و قدمگاه انسان های از جان گذشته و فداکار ، همچون نشانه هایی آشکار برجا خواهد ماند تا نسلها بیایند و از رهگذر سفر به این سرزمین ها ، توشه ای برچینند برای حیات خود. پس عجیب نیست وقتی که می بینی هر سال صدها هزار جوان نسل امروز ، آنها که چه بسا پس از پایان جنگ متولد شده اند ، کوله بار سفر برمی بندند و در بهترین ایام سال تعطیلات نوروز قدم در این اماکن ماندگار می گذارند و چند روزی در حال و هوای روزهای جنگ ، دل به سرگذشت مردان و زنانی می سپارند که با جان خود در مقابل دشمن ایستادند. نسل امروز برخلاف آن چه عده ای می پندارند، از گذشته خود بیگانه نیست. این نسل تداوم نسل گذشته است و همچون همه نسلهای تاریخ ایران زمین ، به گذشته پرافتخار خود می بالد. محمود جوانبخت
|
| |
نظرات شما ()
|
|
|
